Vedabaz bir hüzne kursamda
saatleri
(umudum var) demiştim!..
Umudumun öldüğü günde
Bu acılarım dünden


Hüznün devrim yapmış hâliyle
Ah çocuk kalabilseydim
Bu gece tüm kahırları yüklerken
ömür terazime
Mutluluğun peşinde bedel ödeyerek
büyüdüm


Sustu tüm yıldızlar sonra gece
Sustu ninniler annem misali
Dilimde hüzzam şarkılar
Uçmasın kuşlar
Özgürlüğün adı zulüm
Özgürlüğün adı ölüm
Gün şafağa değmeden
Söndürün ne olur güneşi


Saçlarımdan anne eli çekilmiş
kızılca kıyamet
Tüm hayallerimin cellâdı arka
mahalle
Üzgünlüğümle bezginliğim boy
ölçüşüyorken
Kalbimde eski yâr’dan kalma ağrı
Daha da acıyor iken ömrüm
Boyu uzar mı? sevginin


Çocuk gözlerim coştukça coşan nehir
Oysa bulutlar kadar ağlamaklıyım
Islanıyorum yağan her damla yaşla


Üşüyünce, karanlığı değil de
aydınlığı üstüme örtenim olsaydı
Küfür nedir bilmeyen dudaklarımdan düşmeyen piç yavrusu!
Tomurcuk mevsimi göğüslerimden
ak süt sağdım kara gecelere
büyütemediğim çocukluğumu
emzirmek var ya...
Keşke sen çocuksun diyenim
olsaydı


Velhasıl; öyle yorgun,
Öyle durgunum ki...
Kaybolan uykumun yamacından
Yastığımda saç
İçimde düş kırıklıkları ile
uyanıyorum


Kolay değil bu kadar Tanrı tanımaz
olmak
Puşt sıfatlı insanlar ile dolu bir
dünya olmuşsa yaşamak
Sizin olsun kahpe yatağı hayat
Şimdi salasını kendim okuyacağım
ölüm sessizliği yaşattığım
gençliğime!
Yüreğimde öyle yangınlar
biriktirdim ki
neden hesap sorulsun
Yasım var ruhum da...


Öyle ya!..
Mezarda ki ile hayatta ki arasında
ne fark var ki?..
Sesimi duyanım yok ise
bu sağırlık dünden




#hüzünlükent