içimde bir hiç’le
karanlık yollarda
kör sevmelere uzuyorum
tutsak acıların yenilgisinde umutlarım
ve dört duvar arasında
hüznü aşan zengin yasaklarım
bana yeter








yüreğimin kınında anılar
iplik iplik çekilir
ağlayamam yalnızlığımla
kendime bile
yarım aklımda akşamlar
kanımı emer
işkence yüzlü ıstırabın dizlerinden
kalkamam
kan bulaşığı sözlerim
bayat bir tövbede








bitik özlemlerin yaşantısında
can çekişir kederlerim
boğazlandıkça düşler
biraz daha dik
özgür ol başım
içimde delik deşik ümitler
çirkin bakıyor yüzüme
tedirgin geçiyoruz
sendelenerek
dünden bugüne



oysa ki
kilitli kapılar ardında dualarımız
güneşi öldürmeyelim







gün gözlerimde yıkık
yorgunluğum
gözyaşlarımla dökülüp mısra mısra
kurak topraklara
ölümü kucaklıyorsun ruhum
ve sessizce manasız hayallerimin
kıyametinde

susuyorsun



.....