Ben bir kargaşanım dere kenarında,
Kuşlar konmaz rüzgâr koklamaz dalımı,
Sular kökümü aşındırarak yakar beni,
Kaplumbağalar yatak edinir kökümü,
Ben bir kargaşanım çiçeklerim sapsarı,
Günebakan gibi güneşi öper koklarım,
Sazlıklar arasında yerim ayrıdır benim,
Baharın gelişiyle kokum savrulur semaya,
Kimse koklamaz koparmadan çiçeklerimi,
Yazın sıcağı yakar bağrımı tüketir ömrümü,
Güzün yaklaşır ecelim kazılır kışta mezarım,
Ben bir kargaşanım süslenirim gelinlik gibi,
Duvağım yapraklarım yüzümde açar çiçeğim,
Söğüt dalları saklasa kokuma gelir sevenlerim,
Bulanık dereden akar gider kuruyan çiçeklerim,
Bazen karıştırırlar berdi yaprakları ile beni,
Biçerler dama sereler köylüler tüm hücrelerimi,
Kışın dam bilirler örtmemi beklerler kendilerini,
Ben bir kargaşanım dere kenarında zambak gibi,
Nergisler gölgemde kokarız birlikte burcu burcu,
Sazlar içinden kamışlar çıkar dipdiri minare gibi,
Güzün biçilirler üst üste sarılarak tükenir nefesleri,
Dere kenarında doğarız bilmeyiz nere gömüleceğimizi,
Kargaşanlar karışmamalı her sazın teline asildir ruhları,
Yaprakları gibi çiçekleri de eğilmez kesilir bükülmez beli,
Nice sellere göğüs gerdim kimse götüremedi köklerimi,
Koparmak için çektiğinizde uzar giderim lastik gibi,
Ben bir kargaşanım dere kenarında nazlı ve acılı,
Terk ettim tüm dostları şimdi evim bir dere kenarı,
Ben ona sevgi ve koku salarım o bana verir sularını,
Kucak kucağa yaşarız hiç kimse ayıramadı bizi,
Yolu düşenler olursa bize güzelliğimizle ferahlatırız içini,
Ben bir kargaşanım karıştırmadım başkalarıyla yerimi,
Taşı yastık yaparım başıma yorgan bilirim üstüme dereyi,
Aldırmam gelen sellere baharda kokuyla boyarım her yeri,
Erol KEKEÇ/28.04.2021/00.29