Çakma kahramanlar arasından geçiyorum,
Anlaşılmayan dilde ıslık çalmak hobim,
Sırtımda taşıyorum bakraçta kalan yoğurdu,
Kan ter içinde kaldım buğulanmış gözlerim,
Kişneyen kahramanlar nerede ölmüş gibi,
Yalnız yolların yorulmayan süvarisiyim,
Gecelerde korkusuz bu yolları tepeledim,
Gölgesini düşman sananların nöbetinde,
Görevi hep korkaklardan devraldım,
Ne fark eder gündüz ve gece sahibi aynı ise,
Hüzünlü nöbetlerim dolu nöbet kulübelerinde,
Adım yalnızlık kimse bilmez ne çektiğimi,
Aldırmadan geçerim haramiler şehrini,
Köprü başında vurmuşlar canım sevdiğimi,
Yaralı ceylan gibi dindirdim kanayan yüreğimi,
Hendekler atlarken tökezledim bilmem teslimiyeti,
Nice kahramanlar gelip geçti onların çoğu ölü,
Kahramanlık değil muradım herkes haddini bilmeli,
Herkes bilmeli adam gibi yaşamanın tam zamanı şimdi,
Çakma kahramanları bıraktım geleceğe çevirdim yüreğimi!
Erol KEKEÇ/29.04.2021/01.36