Kalmadı bu dünyanın tadı — yoksa var mı hâlâ,
Geceleri sokak sokak gezenlerin başka hesabı?
Gün doğmadan karar veren meclislerde
Gölge uzun, ömür kısa, sözü bol olanın masası...

Vampir dediysem mecazen, yanlış anlaşılmasın,
Kimsenin dişine laf ettirmem, hassastır bazıları.
Lakin ne hikmetse memleketin damarında
Gece vakti bir çekilme, bir eksilme havası...

Sabah olur, kan grubumu sorar mahkeme;
Akşam üstü “evrak eksik” diye bekletir kapısı.
Terazi dedikleri eğri büğrü bir salıncak,
Binen ağır basar, inen hep halkın safı...

“Adalet” dersin — tılsımı bozulmuş bir kelime,
Her telaffuzda harflerin dökülür yarısı.
Vampirler rahattır ama, hiçbir yasa uymaz onlara;
Zira kanun kitaplarında mürekkeple değil
Görünmez müsaadelerle yazılı maddesi...

Kalmadı dünyanın tadı… Eh, kalan ne varsa
Gece bekçileri topluyor torbasına.
Bir gül koklayacaksın, mislini isterler;
Bir söz söyleyeceksin, yasaklıdır manası…

Bense hâlâ sorarım kendi kendime:
Bu düzen böyle gidiyorsa
Demek ki bir yerlerde, bir masanın altında,
Vampirlerin hâlâ başka bir hesabı var aslında.

Ve biz?
Biz yine de gün doğarken umutlanırız,
Ne tuhaf milletiz!
Geceleri soyulup, sabahları helallaşırız…

Erol Kekeç/02.12.2025/Namazgah-Üsküdar/İST