Bilirim yardan ayrı kalmak zordur.
Bugün geçer geçmezse bir sondur.
Yüreği yakan har ile kordur.
Feleğin elinde sevdam bir kozdur.

Yürüyerek aşılmaz, şu karlı dağlar.
Yar diyince yüreğim, gece gündüz ağlar.
Bir gülüşüne sığar, hayat bahşeden bahar.
Feleğin çizdiği oyun, can yakar.
Söyle sevdiğim, tabipsiz derdime kim bakar.
Böylesine bir acıyla, yüreğim naçar.


Bir hara tutulmuş gönlüm, yar.
Ne bilir, bu harı ağyar.
Yüreğim, sen diye ağlar.
Harbe tutulmuş yüreğe, daha verme zarar.
Bu gönül, sen diye yanar.
Gözümden, yaş taşar.
Gönül yoluna, göç katar.
Sonra, yüreğim gözden akan yaşlara doyar.
Bir bakmışsın sevda ağacına, kendini mıh ile asar.
Ruhu bedenden çekilir, arşı aşar.
Sonra, hâk sana kızar.
Bu kulu sevmedin mi? Diye sorar.
Benim için kazılan makber, sana olur mezar.
Sevdiğin gittikten sonra ağlasan, neye yarar.
Bilirim, yüreğimiz birlikte aşkı sıvar.
Yıkılsın, gönlüne ördüğün hisar.
Zaten, bu aşk bizi yakar.
Belki, ozanlar bize de türkü yazar.
Gel canım, can ol bana, can olsun bize cümle diyar.