Gökyüzümün haresi
Her şiirin usaresi sendin

Gittin söndü afitap

Dilimde bin bir türlü figan

Efsunlanmış gibiyim

Ayaklarım taşımaz beni gönül bitap


Sen gideli beri


Gözlerimden düşen her sarhoş katre

Yüreğime hep balyoz gibi iner

Bivefasın zalim,apansız gittin

Artık pencereme baykuşlar tüner



Bu birdenbire gelen çarpan kahreden firak
Elem kokan bir kalem bırakırken elime
Bu şiir anmadığım adına yazılmıştır
İnleyen hatıralar düşürse de dilime


Sevdamın yekparesi
Vaktiyle her derdimin çaresi sendin

Gittin infial oldu

Emsali yok bu gidişin tarihte takvimde

Şimdi dermansızım

Gülistanım harap artık güller de soldu


Sen gideli beri


Şiirler artık intihara meyyal

Şarkılar geceye hüznümü inler

Sensizliği koyup boş kadehlere

Gönül kör kuyulara adını ünler



Sessizliğin koynunda hiç dillendirmesem de
Unutulmaz meseldir ismin yedi iklime
Bu şiir anmadığım adına yazılmıştır
Gözyaşıyla hece hece kelime kelime


Muhammed Mehmet GÜL