Yüzyıllardır seni gösteren saatler durdu
Umudun zemb/ereği kırılıverdi
Hüzne esir oldu efsunlu ney, çalamadı
Ben sıradan hayaller peşinde koşarken
Senden kalan son siluette kayboldu
İçimi ısıtan sesin gibi


Senden kalan bir resim bir mektup
Ucu yanmış birazda yırtık
Gittin üzerime hüznü giyindim artık


Gidişinden sonra Yusufluk zordu
Sensizlik d/ipsiz kuyu olup yarılıverdi
Acze düştü gözlerim çıkar yol bulamadı
Kimse duymadı, kimse görmeden giderken
Senden kalan son siluette kayboldu
V/erdiğin son nefesin gibi


Dudağında bitmemiş bir şiirle gittin
K/alem tutmaz gayrı elim
Gittin g/ayrı hüzzamı söyler dilim


Leyl-ü nehara sordu, her düşü hayra yordu
H/ayal oldun rüya gördü sarılıverdi
Gönül seni aramaktan kendini alamadı
Belki zam/ansız belki çok erken
Senden kalan son siluette kayboldu
Maveraya çıkan adresin gibi


Bilirim dönmezsin bir daha gülmezsin artık
Ruhumda buhran, yürekte tufan adın,
Ey güzel gözlü kadın


Muhammed Mehmet GÜL