En iyisi sen artık beni iyi bir yerlerde görmeyi unut
Çünkü iyi bir yer kalmadı buralarda
Şimdilerde sorular cevapsız.
Cevapları dahi neredeyse hükümsüz ve aciz artık.
Bütün bu yaşananların kaybedenleri çoktu
Ama en çok kaybedeni sanırım çocuklardı
Çünkü onlarda olan o sevgi iç içe dolaşıktı.
Onu da yamalı bohçaya çevirdiler
Asaletini adında bıraktılar yerlerinden edilirken çocuklar.
Ve artık hiç bir şey sır değildi.
Yaşamla ölüm arasındaki git geller yaşanırken
Belkide hiç bilmeyecek ve anlayamayacaklardı olup bitenleri
Onlar bilemedikleri bir döngünün içinde kıvranırken
Artık Hükümsüzdü hayat.

O yüzden öldüler yetim ve kimsesiz o çocuklar.
Görenler kördü artık onları.
Kulaklar ise sağır olmuştu.
Diller ise lal.
Her yerde infazlar yaşanıyordu yokluktan ve açlıktan
Bir selam veren bile yok yaşayanlara.
Ölenler hepten sahipsiz.
Ve bir daha gül ekmeyin bahçelerinize
Mümkünse çiçekte olmasın.
Buralarda trajediler yaşanırken
Hükmünü yitiriyordu insanlık
Ve ölürken çocuklar açlıktan
Elinize çiçekler alıp götürmeyin sevdiklerinize.

Bak yine kaç insan boğuldu sularda bugün kaç insan bilmem.
Kimilerinin bedenleri kıyıya vurdu ibret olsun diye insanlara.
Kimi battığı yerde kayboldu gitti.
Dünya izledi olanları.
Her ölüm gözleri önünde yaşanırken bile kördüler.
Duymak içinse sağırlar dı.
Ölenler önce insandı yaşam hakları çalınırken bile.
Dünya bile hükmünü yitirmiş artık.
İnsanlık ölürken.
Birileri gözyaşı döktü birileri hüzünlendi yalandan.
Düşerken o son damla yaş gözlerinizden
Keşke başınıza taş olup düşse de.
Sizde yitirseniz hükmünüzü.

Güler miydi ölümü bekleyenler size
Yoksa söver miydi oralardan.
Karanlıkta siyah boyanmış duvarın gölgesinde.
Kapattı sayfaları ve karaladı tek, tek.
Hükmünü yitirmişti artık bir çok şey
Ölmek bu kadar ucuz olmamalıydı.
Hayat ise ucuz ve acımasız.
Hükmünü yitirirken insanlık artık hükümsüzdü.

Mehmet DEMİR
23.10.2020 AN"KARA"