Annem ne aklımdan ne kalbimden hiç çıkarmadım seni.
Kelamlarım da hep sen varsın
Kalemimin en çok yazdığı senin adın anne.
Seni yazmaktan hiç yorulmadım ben
Nefes aldığım sürece hep adını yazacağım.
Geceleri adını sayıklayacağım en karanlık anlarda.
Belki uyandığım şafaklarda seni hayal edeceğim anne.
Bir tek seni..

Kalbim kırılıp parçalara bölünüyor anne
Seni gördüğüm o son halinle
Hatırladı,ça üzülüyorum buruklaşıyor içim kızıyorum
Sonra gördüklerimle avunup teselli bulduğuma seviniyorum
Bazen yüksek sesle içten içe kendi içime bağırıyorum.
Ama kimseler duymuyor çığlıklarımı.
Dualar ediyorum ve istiyorum ki hiç acı çekme.
Varsa bana ver anne bana ver.
Ben çekerim senin yerine

Hadi uzat bana ellerini anne sonra gözlerime bak.
Acılarını ben taşırım sen yük etme kendine.
Biliyorsun ben senin oğlunum anne.
Onun için çok güçlüyüm
Ve emin ol bunlarla başa çıkabilirim.
Sen sadece bak bana gözlerime bak anne.
Yeter ki sen iyi ol anne.
Dualar ediyorum ve diliyorum acı çekmesin kimse.
Yarabbim en emin olan sensin
Hayırlısını nasip eyle kullarına
Hepsi bu kadar anne

Biricik annem canımın içi kraliçem.
Tatlı dilli güzel yüzlü annem susalı yıllar oldu.
Gözleriyle konuşan can annem.
Bak bugün hepten sustun gözlerinde konuşmuyor artık.
O acı öylesine derin bir acıydı işte
Ve soğuktu ölüm
Bugün kendimi çok çaresiz hissediyorum
O zaman anlıyorum ki bazı anlarda değersizleşiyor hayat.
Yokluğun çok acı ve çok zor anne zor.

Onun için bugün gözlerimde yaş var yüzümde ise hüzün.
Farkında olmadan kendime bile yalan söylüyorum
Senden hiç vazgeçilir mi anne bilemiyorum
Sen hep bizimleydin uzaklarda olsak bile.
Bak şimdi sen uzaklardasın.
Çok uzaklarda anne.

Mehmet DEMİR
26.10.2020 AN"KARA"