Kuzeyin kız çocukları
dobra, çalışkan,içten
kanıma dokunur miktarınca


Firari olsa da sevdası
yürür Fırtına üzerine
yürür maviden griliğe
karışır duman almış yaylaların beline
yürür doruklar üzerine yağmurdan önce
Kaçkar’ın eteklerinde ayaklar sırılsıklam
dudaklarda ’’alnımıza yazildi yar bu kara yazi’’
yürekte ise ’’ben seni sevduğumi dünyalara duyurdum’’


Kuzeyin kız çocukları
özgür yürekli sevecen özü
saçlarında titribalı*
gecenin sessizliğin sesinde
tepenin üzeri Çiçekli Yayla’dan
yükselen tulumun ahengi
yayılır vadilere Ortasırta
açılır kâinat kapısı
özlemde saklıdır horonları


Mutluluktan öte mutluluk
değerleri saf ve örtüsüz
benim ellerim senin ellerinde
cennet ağacını yeşerten
puşiye siner atma türkü
hayatın en derin sırrı mutluluk
evrenin duvarları çatlayıp yıkılır
kendi sesinde şarkı söyler dereleri


Tüm mevsimlerin kökleri tütsülü
Kuzeyin kız çocukları
ruhunda dağların fısıltısı
bozulmadan kalan mahremiyeti
kanatlarında taşır ezgilerini
derinlikleri uzak ve göçebe
tenlerinde sevginin ulağı
öz ana yurdu Kafkaslar kokar...


Ümmühan YILDIZ

Titribal: Yöredeki Puşi geleneği