45
Yorum
128
Beğeni
0,0
Puan
5784
Okunma


‘‘Bak Mathilda insanlar için gözlerini feda etsen, zaten kördür derler.’’
Sessizlik büyüyor dalında
Sert hava dünyayı kaplar
O anda bir horoz öter
Duyan olmaz sabahı
İki karga korkuluğa der ki!
Kimliklerimizde ezber
Avluda düğümlenmiş ağrı
Sömürenin keyfi hiç tükenmez
Birlikte yürüsek el ele
Sussa tüm şehir sakinleri
Nefes alsak şu hayattan
Yıkıntıları katlayıp derinliğine
Mavinin doğuşuna tanıklık etsek
Soğuk duvarlara yaslanmak nafile
Çölleşen yüreklere de
Tükenmiş zariflik penceresi
Her taraf ilhamsız
Her taraf huysuz
Kayıp zamanların köşe başlarını
Tutmuş kış güneşi
Gölge vermez cemre düşleri
Kaybım mekânsız kente yolculuk
Bir koşunun tam ortasındayım
Rüzgârın soluğu yalnızlığında
Kelimeyle ezmek moda oldu
Şımarıklık, sırnaşıklık da
Kimse birbirine içten bakmıyor
Saklanır kuytulara sabır
Boy gösteren kıskançlıklar
Kör kapı anahtarı kaybetti
Ulaşmayı arzuladığım bu değil
Neden buradayım ruhum
Bahar avuçlarımdan hep sevdi
Kaybolma...
Ümmühan YILDIZ