Yüzleri birbirine dönük
İki ağacın geliniyim
Annemin babaannemim kuşağı
Saçlarımı okşarken
Lâ Havle Velâ Kuvvete cümlesi
Sütliman sesine güzelliği saçılmış



Bahçeyi aşarak gelen sucuk kokusu
Yüzüme baktı ’’ahh evlat
Karnının doymayacağı yerde
Açlığını belli etme
Midemiz bizden aşağıdadır
Yukarıda değil’’ dedi
Yoğurda ekmeği doğrarken



Maşrık ile mağrip arasında
Bir dünya çizdi sükûnetle
Dağların dumanını savurdu
Gök açıldı içinde yol aldık
Işığı siper etti karanlığın ötesine
Yağmur ağırlığında eğilen güllere
Yedi gökkuşağının güneşi açtı 



Gündelik hayatın telâşesi
Basamak basamak yükselen
Leb-i deryası hayata açarım sancağı
Gizlediğim iyiliği bir ben bilirim
Birde varlığıma neden olan esinti
Seyir defterime dizilmiş hilâl
Omuzuma bıraktığın aidiyetim
Şükretmek buğday tarlalarına...


Ummuhan YILDIZ