soruyorsun
nereye sağdırayım ellerimi
yokken ellerin diye
beni en savunmasız yerlerimden vuruyorsun

çocuktuk
sapanlarla vuruluyordu serçeler
oysa ben
kanatlarından öperdim
tuzlu gözyaşlarım
kadife tüylerini ürpertirken

büyüdük acılarımızla beraber
mutluluk arpa boyu yol almazken
sığmaz oldu bulutlara hüzünlerimiz

cümlelerimiz tutuk
dilimiz peltek
bilmediğimizden değil
yürürken aşka
bir yarayı okşar gibi ürkek
ve korkarak incitmekten

saçların akarken omuzlarından
nehir nehir
sığmaz hiçbir aynaya güzelliğin
altın maskeler
kapatır çocuksu tebessümünü
bir gülümsesen
şerbete döner ellerinde zehir

iki yorgun nehiriz
dağlar taşlar aşarak
kavuşacak ellerimiz
birleştiğimiz yerde
duracak secdeye melekler

beyaz bembeyaz
bir elbisenin içinde
değecek dudaklarım
atlasına alnının
ve parıldayacak
iki yakamoz
okyanusunda gözlerinin

saracak kollarım
yaralı kanatlarından
donacak zaman
değişecek mevsim

sevdiğim
çölde vaham
dilde şükrüm
Kerbela’da suyum
ışığım kör kuyularda
soluğum
gün doğumum
uykusuzluğum
yanık türküm
şahdamarımda atanım

değince nefesim nefesine
beni sen doğuracaksın
seni ben
cümle alem
gül kokacak
ve göklerden
toprağa
incecik bir yağmur boşalacak

Necat Uslu

Değer verip sayfama gelen
Şiirimi okuyan,beğenen,favorisine alan herkese
Şiirimi güne layık gören değerli seçki kuruluna
Teşekkürlerimle ...