1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
411
Okunma
Gülüm mevsimsiz soldu
Dalında, unutuldu
İçimde özlem kaldı
Hüznün rengi yeşildi
Kopup düşen yapraklar
Başka bahara kadar
Tutunacak dal arar
Hüznün rengi sarıydı
Güneş yüzünü astı
Göğü karanlık bastı
Deniz karaya küstü
Hüznün rengi maviydi
O’nun pek çok rengi var
Her mevsim ayrı açar
Ne yaz bilir ne bahar
Hüznün rengi griydi
Hiç bakmadan yaşıma
Her dem çıktı karşıma
Bela oldu başıma
Son rengi külrengiydi
Bir garip münzeviydi
İbrahim Taşdemir
5.0
100% (3)
Cevap Yaz