Kapının önünde duran çocukluğumu unutacak bahar
Nice yağmurlar yağacak bir sözcük gibi
Işıksız sokakların hüzün kokan resimlerinde ağlarken dal
Gece girecek içeriye
Herkes ruhunu yaralarken
Ben öpeceğim duvarları
Ahh anlatabilsem
Tuttuğum notları






Hem kavuniçi mevsime
Kar yağdığını büyüdüğümde gördüm
Ve bir gün mutlaka maviyi bekledim
Bırakıp ellerini Annemin
Fakat;
Bu sabah bir sabahla seslendiğimde
Uzun kuleli şehirdi,şehrin ayakları
Kasım sonu ve bir şiirdi sevgilim
Rüzgâr saçlarımdan geçti
Yağmurlar içimden
Seyrederken Islak güvercinleri.
Yuvarlandığım uçurumda iteledim istemediğim kadınları
Tutunarak gittiğim sıralarda umut
Sen bulaşan çocukluğumun özlemi
Velhasıl;
Karanlığı geçtik birlikte
Romanları avuttuk
Taş ve
Türküleri





Ah mor dudaklarım benim
Ağzımda aşk kokusu olgun ışık
Üzüm toplaması yalnızlığım
Sevgilim benim