Uyan bu kirli ayrılık düşünden
Yabana atma bu sevdayı, ölüm var.
Sen aklımın orta yerinde,
isyana durmuşsun.
Hangi eylem, hangi söz uslandırır.

Oysa sen sevdaya asi değildin,
Aşka hudut çizmezdin.
Kayıyorsun gönlümün yatağında
Kanıyorsun bak kaderimin ince çizgisinde
Kanıyorsun Dicle gibi,
Mezopotamya’yı duyururcasına.

Benim umudum,senin gülüşlerine
İpekten bir tel ile bağlı iken,
Sen hüzün makamında,
Hasret türküleri d’okuyorsun,
Kalbimin dokusuna.

Sonra bir "Ah "düşüyor kalbimin orta yerine
Dönüp dönüp sana susuyorum,
Başka çarem mi var?
Sen rivayet sayarken,Soluğumda gezindiğin günleri
Ben hayatımın yaşanmış,Tek yaşantısı olarak görüyorum.

Suskunum tek heceyle tükettim nefesimi,
Konuşursam yokluğunu anlatırım kendime.
Umudun sesi kısılır garip yüreğimden,
Gayrı ecel dışında,
Bir başa, bir cana kalırım.