0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
688
Okunma
Annem acılar kişiyi güçlü kılar derdi,
Oysa ben, korkağın tekiydim,
Bilmiyordu.
Sessizce,
Parmak uçlarına basarak giden hayaller,
Ve Tanrının gazabında,
Ölüyorken doğmamış çocuklar,
Kim geri getirecek,
Kim hediye edecek canını bana, söylesene çocuk.
Yok,
Ağlamayacağım
Yine güçlü insanı oynayacağım.
Yalana karışan tüm gerçekler adına,
Bir daha dirilirsen şayet,
Sana söz, bir daha şiir de yazmayacağım.
Belki bir gün döl tutar mutluluk
Hüzün karışıp asi bir rüzgâra yok olur
Ve belki ölmez artık küçük çocuklar
Anneler tutmaz yas.
Belki güneş yeniden doğar,
O zaman aydınlık dolar,
Loş odanın en ücra köşesine.
Bu viran şehirde,
Bu viran hikâye henüz bitmedi Çocuk!
Belki bir gün bizde,
K i m b i l i r
