Bebektim!
Postal sesleri karışıyordu emdiğim süte
Tütün kokuyordu babamın eli
İçinde-kini söküp atıyordu Anadolu
Sökemiyordu karanlığı güneş

"Bu gökyüzü bizim dedi" birisi
Gök sizinse yer de bizimdir" dedim
kabullenmedi


Çocuktum!
Yamalı gülüşlerle kapattım hüznümü
Tel örgülere takılan uçurtmam yoktu
Ümitlerim takılıyordu bu yüzden her seferinde

“Bu yeryüzü bizim dedi “birisi
Yer sizinse gök bizimdir dedim
Kabullenmedi
Gökyüzünü balçıkla sıvadım




Şimdilerde çok halsizim
Ne yöne dönsem hüzün entarili insanlar
Diyorum ki!
-Bir şair üflese de yüreğime ferahlasam-

Bak heval
Saçmalıyor yine aklımın dili
Ağız dolusu küfür biriktirdi parmaklarım
Ağzına kusacağım bir yalnızlık biliyor musun?

“Yer ve gök bizim dedi” birisi
Yer ve gök sizinse yüz bizimdir dedim
Kabullenmedi
Zaten yüzsüzün biriydi



Sonra
Tüzüğünü unutan canilerin postal sesleriyle irkilirken kurt ,kuş
Güneşin şafağına özgürlük türküleri astım
Ve dudağımda biriken elzem küfürleri tükürdüm
Eli coplu aynasızlara

“Sevmek isyan etmektir biraz”
Biraz sevmek isyandır