Çamura saplanıp kirlenmek güzeldir elbet
Hâlâ âşık olmadıysan tabi” derdinde hep
Dinlemezdim hiçbir zaman seni
Aşkın çamuruna saplanınca anladım

Yüreğimden dökülen
Bir damla gözyaşıydı satırlara
Her cümlesi kana bulanan
Sanırım ben en çok
Alışmaya, alıştım
Gerisi külli yalan

Belli etme Anne!
Sevmekten korktuğumu sansınlar.
Bırak kahpece sevmeleri onlara kalsın!

Bilirsin! Umursamaz tavırlarım bir tek sana söküyor
Bu yüzdendi vakitsiz cinnetlerim

Şimdi!
Cinnet geçiren çocukluğumun köhneleşmiş yanını
Beynimin bir tarafında yaksam
Isınır mı yüreğim anne?


Isınmaz değil mi Bu yürek?

Sakın! Ağlama ama anne
Galiba ölüyorum
Ölüyorum ölmesine de
Değer miydi? Bilmiyorum

Kefenimin rengi gri olsun! Anne
Bilirsin! Küçük adamlar yalnızken ölür,
Teneşirde yatan tüm sevdalılar gibi!
Kalbime tıkadım pamukları
B/ırak gözleri kanasın sevdalıların

Sen sadece;
Gri renkli yalnızlıkları ört üzerime anne!
Ben kapattım gözlerimi
Sen ağlama
B/ırak b/aşka sevdalılar ağlasın