Kimim ben bilmiyorum eksiğim ne herkesten
Şizofreniğim sanki korkar oldum her sesten
Kalbimin dergahından yani malûm kafesten
Katmerleşmiş bir sancı tükenmiyor ya rabbim.

İçimde büyüyen his baştan sona cüzzamlı
O münzevi şarkılar kanıyor dudağımda
Sol vururken notalar ağrılı ve hüzzamlı
Ömrüm ebediyen kış kar eksilmez dağımda.

Bazen yorgun bir seyyah bazen ahraz dediler
O aç kuduz köpekler al kanımı emdiler
Hayatımı yaşayan kör topal efendiler
Uçurumun dibine bıraktılar ya rabbim.

Simsiyah gülüşleri yüreğime tuzaktı
Sevda uğramadı hiç aşk benden hep uzaktı
Gözlerimin arkından oluk oluk tuz aktı
Ömrüm kendime ziyan bilemedim ya rabbim.

Oysa köhne dünyadan mutluluk dilemiştim
Kapımda gam seli eksilmedi ya rabbim
Sözlerim sitem değil ölmeyi istemiştim
Bahşettiğin bu canın nefesini kes rabbim.