Kalmasın artık bu sızı içimde,
Yüzümdeki son gülüş solmadan öldürün beni.
Ne yaş dökün arkamdan,Ne de yas tutun
Kimsesiz yaşadım,kimsesiz gömün beni.

Bir başıma dökerken içten içe yaşlarımı,
Kahkahalarınız kulaklarımı delip geçti.
Ben karanlık dünyama bir mum ışığı ararken,
Siz güneşli günlerinizin mutluluğu ile yaşadınız.

Öfke kılıcını kalbimin orta yerine saplayın,
Acıdan gözümden yaş gelirse sakın ayıplamayın.
Kirpiğim oynamaz,değsin toprağa nur cemalim
Varın mutlu olun,artık olmaz size arzu halım.

Ben ki pusatsız girdim bu yaşam savaşına,
Yüreğimde sevgi,yüreğimde merhamet vardı sadece.
Öfke nedir bilmedim,
Kansız bakışlarınızla canımı yaktığınızda öğrendim.
Ve sonra durmadan kendimle dövündüm.

Artık yeter!
Çekecek gücüm kalmadı.
Durdurun kalbimi,artık acımasın.
Bu masum dünyamı daha da kirletmeyin,
Bırakın kederimi sırtlayıp göçüp gideyim sizden.