Sussunlar diye
Sessizliğe sancı olan gölgelere şarkılar söylüyorum
Yükselen duvarlara çığlığını boşaltıyor kent
Ayaklarımın altında mevsimsiz iklim
Geceyi paylaşıyor benle
Uslu dur diyorum ağzımda kök edinmiş sözcüklere
Gök uçurtma havasıdır
Aşağıda çocuklar çocukluğum gibi kokuyor
Bir yıldız düştüğünde göğsüme
Kapatmayın kanatlarını kuşların
Gökyüzü kusursuz
Maviliğinde




Tam otuz sekiz yaşındayım
Sır dudaklarımda trenler toparlayamıyor aklımı
Oysa ruhumun derinliğinde şuurlu bir heyecan
Dereden biraz daha öteye geçmek isterken
Kendi eksenimde deli rüzgarla dönüyorum
Ki
Atları bile dinlendiriyor ay ışığı
Hüzün sarmaşıklarıyla büyüyorum
Sesimin tonuna vurur bir uyku
Sarsılır bedenim





Inancım diyorum
Tebessümüne güller ektiğim
Işıyan yüzünde beni unutma
Kekremsi vakte beste yapan uzun yağmurlar
Içimin notalarını çalıyor
Dilimin ucuna düşen aynada
Bir gün muhakkak
Kaldır beni

Büsbütün üşüyorum
Dışarıda bahar