Yastık diye başını ateşe dayayan, yatak diye yılanların üzerine yatan bir adam, emniyet ettiği bir dostundan, düşmanlık sezen bir adamdan daha rahat uyur. BEYDEBA
Paylaş
Habersizdi yağmur Nöbet tutan gölgeler erimekte Gözler her kelimede istasyon garı Mevsimler kanatsız kozalak Göğüs kafesinden düşer cemreler Eksik kalır orada bi’ yerler Eşlik eder mi savrulan yapraklar birbirine Ömür bekçileri arar Yusuf’u Kimseye ait olmayan sol tarafım mülteci Züleyha’nın yüreğini dinledim Afrodizyakların incinmiş sesi Dinledim yüreğimi defalarca
Kıyıda bekler kelebek giyinmiş kadınlar Kızıl, kıpkızıldı saçları At’ların Pencere, alıp gitme serçeleri Kapat elini benim sevgim uzun, upuzun Çöl rüzgârlarına süngün edilmiş buseler Körpecik kavaklar bekler güneşi Bütün vapurlara ihtiyar bir öykü dokundurdum Ağladığını anlamasınlar diye Dalgalar boşuna bir liman arar.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kozalak şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kozalak şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.