yolunu kaybetmiş bir sevdanın
karanlığında kördüğüm yüreğim
köhne bir yalnızlık içindeyim
yürüyorum, yollar karanlık
sanma ki bulamam yolumu
gecenin karanlığı çökse üstüme
yüreğim doğru yola götürür beni biliyorum

ama her nefes alışımda sen varsın
ölümü ararken son yolculukta
yitik bir serçenin kanatlarına sarıldım
içim üşümüş
sevdam yorulmuş
bense tükenmiştim

gözlerimin içine bakan bir şiire
dudaklarım titreyerek seni seviyorum dedim
ısıt beni dedim
sar kollarınla
ellerimden tut dedim

uçsuz bucaksız bir yorgunluktan geliyorum
idama durmuş yıldızlar kadar yalnızım
ve intihar eder gibi özlüyorum seni
ölümle yargılanmış bir mahkum gibi
sensizlik geziniyor beynimin tüm hücrelerinde
ve sonra haykırışlarıma sağır kalıyorsun
hadi sevgilim yüreğimin pimini çek
yüreğim dağılsın aç sevdalara

bu bir şiir değil
bu bir sensizliğin serzenişi
sensiz hiç üşümedim
ama
seni
çok
ö z l ü y o r u m

İbrahim Dalkılıç

09/09/2017
01:25 izmir