0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1021
Okunma
Bir tünel
Yavaş yavaş
Ve birden geçiliverilen öbür ucuna
Ne bulacağını bilmeden
Ellerin itaatkar olması
Aynı ayaklar gibi hiç karşı koymadan
Ve hiç güneşi görmeden
Kalbinde kocaman bir ‘Karaburun’ hikayesi
Neşeli seslerini esirgemeyen kuşlar büyüten
Dindirilemeyen bir özlemi anlatıyor
Hep bir isyan nakaratıyla başlayan
Son şarkısı yirmibirinci yüzyılın
Metalin soğuk sesi kulaklarda çınlayan
Nereden geldiği belli değil
Belki işçisidir Ferhat’ın
Ya da yüzyılların çarpışmasından doğan
Metalin soğuk sesi evlerin gölgesinde bir yıkık mahzunluk
Duvarında tek slogan o da seni sevdiği
Uzaklara gidemeyen rüzgarın içinde saçları dağınık
Bir pazar uğradı uykuma rüyalarımın derinine
Bir tarihi bitirip bir tarihi başlattı
Öbür ucunda ‘insan’ olan
