Dedim ya
Bir masal gibiydi yaşadıklarım


Küçüktüm
Yapraklar örterdi beni
Serin ve mis kokulu
Mersin yaprakları
Bedenim dünyadan ayrılırdı o zaman
Kabuğun yarayı terk etmesi gibi
Ama yara bedenimde kalırdı
Dünya olup kendimi izlerdim
Kendim olup dünyayı izlerdim sonra


Dünya semsert bir yara kabuğuydu
Acımazdı o
Ben yaranın kendisi olarak
Acırdım acırdım ve acırdım


Her şeyin düzelmesini beklerdim sonra
Serin
Güzel bir yerde beklerdim kötü şeylerin geçmesini
Orada yaşayan
Hiç görmediğim bir kedi ile
Ama sesini duyardım kedinin ve ona teşekkür ederdim
Orada olduğu için
Ve beni var ettiği için


Sonra neden derdim
Kim neyi niçin?
Beklerdim ve hiçbir şey düzelmezdi
Mersin yaprakları örterdi kedinin sesini
Ve beni
Yaram bedenimden ayrılırdı
Acı içimde kalırdı


Dedim ya
Bir masal gibiydi yaşadıklarım
Kırıldım
Bakakaldım.








kıyıdaki adam