25
Yorum
63
Beğeni
4,9
Puan
1736
Okunma


Karanlık( lar)dayım
yüreğimin zifirisinde boğuluyor aydınlığım
hiç bu kadar uzak olmamıştım yıldızlara
hiç bu kadar can çekilmemişti bedenimden
bu kadar gömülmemiştim siyaha
ve hiç korkmamıştım kaybetmekten bu kadar...
gözlerimin dolduğu o anlarda
içimdeki okyanusların taşkınlığı uğradı mı yüreğine?
kalbimde yanan ateş ellerimi ısıtmaya yetmedi
ve buz kesti her yerim
nasıl parçaladığımı görebilseydin
gök yüzündeki yıldızları bırak
tek yıldızım olduğunu bilseydin
ışığım olduğunu bilseydin
atmazdın beni bu karanlığa...
bu koskoca evren bana nasıl dar geldi bir bilsen
iki kanadım olsun istedim uçayım
bir göreyim yüzündeki ay ışığını
sesindeki yaşanmışlıktan bir tutam mutluluk alayım
gözlerinde ki yıldızdan bir nem
hiç ses çıkarmazdım bakardım bir köşeden sessiz sessiz
ve gülümsediğini gördüğüm an
aydınlanır içim....
biter karanlığım....
____Şiirime sesiyle nefes olan can veren ömürlük dostum GamzeLiMM’e gönül dolusu teşekkürler.....
5.0
98% (46)
2.0
2% (1)