Seni tanıdığım zamanlarda ben
Biçare sersem serseriler gibiydim.
Ne yaşamasını bilirdim
Ne de yaşatmasını...
Sevgiden saygıdan yoksun monotonluklar içindeydim.
Ne sabahların anlamı vardı,
Ne de akşamların.
Ne konuşmasını bilirdim
Ne de bildiklerimi konuşurdum.
Susmak güvensizliğimin ardına sığındığım umutsuz silahımdı sadece
Gözyaşlarımda öylesine saklı saklı akardı
İsyanlarımı kimse duymazdı duyurmazdım korkularımı
Binlerce kalabalık içinde yaşadığım yanlızlığımı bilmezdi hiç kimse.
Kendi halimde yaşardım.
Ya da yaşadığımı sanırdım işte..
Aydınlıkta bile karanlıktaymışcasına korkardım
Sıkılırdım kalabalığın içinde yalnız olmaktan
Çoğu zaman yalnızlığımla başbaşa kalırdım
Ve dostum olurdu çayım sigaram
__________Şöyle bir düşünüyorum da ne kadar boş yaşamışım.

Sen bir ışık gibi çıktın karşıma aydınlığım oldun.
Solmuş kararmış bir filizdim köşede
Sen beni canlandırdın,dallanıp budaklandırdın
Canıma can verdin ışığınla beni yaşattın.
Her şey öylesi güzelleşti ki seninle
Seni tanıdığım andan itibaren yeniden doğdum ben
Seni sevmek bana her şeyi sevdirdi.
Tabi her şeyden çok seni sevdim ben.
Ben seninle gülmeyi,,,gülmenin güzelliklerini sevdim
Binlerce kalabalığın içinde kaybolmadan seni sevmeyi öğrendim
Mücadele etmeyi,ayakta durabilmeyi ,,,
Umutlardan koskoca ucu bucağı olmayan bir yol çizmeyi öğrendim.
Sen bana aşkı öğrettin ,aşkı verdin
Sevdin sevdirdin,bana yaşama gücü verdin
Sen tüm çaresizliklerimin içinde bana umut ışığı oldun
Yol arkadaşı kalp sırdaşı hayat oldun,hayatım oldun
Ben seninle yeniden doğdum....

_______SONSUZ AŞKIM...