yokluğunda
kelimelerin canı çekildi
alfabedeki hiç bir harf yan yana gelip
anlamlı bir cümle oluşturmadı
sessizliğe büründü albümler
renkleri soldu kağıtların
mürekkebi bitti kalemlerin
şarkılar sustu.


cılız kalemim
kasvetli ortamın içinde
dolanıp dururken
mızrak gibi saplanıp kaldı boşluğa

içim acıdı
Bir kez daha anladım
sana ne kadar çok alışmışım
Bir yanım yok gibi hissettim eksikliğini
ve sensiz
ne çok yarımmışım.


sensizken
önce gözlerimi yitirdim
kimseye bakmadım
bakamadım
sana baktığım gibi içten


üşüdü yüreğim yokluğunda
sesimin tellerine takılan hasretini
usulca yatırıp dizlerime
dönmeni bekledim


biliyor musun
ölüme bir adım kala
bahşedilmiş yeni bir hayat gibiydi
yaşanmışlık kokan sözlerini dinlemek


orada bekliyorum
kendimi iyi hissettiğim
ve bulduğum o yerde


duy sesimi
yokluğunu yaşamak
aldığım nefesi verememek gibi


Ö (z) lüyorum .




Meryem Ayan