Yüzümdeki çizgiler kadar sevdim seni
Gün gün çoğaldın yani
Bazen okyanus olur taşar
Yüzümdeki her çizgiden gönlümün derinliklerine gözyaşlarım.

Yine bugün her zaman ki gibi cam kenarındayım
Hani şu sokağı gören balkon tarafındaki
Şimdilerde ağzıma bile sürmediğim tadını unuttuğum
Çay muhabbetleri yaptığımız balkon belki...
Gözümün bakışında saçımın arasında taşıdım hayalini
Hiç bir resim senin kadar güzel değildi
Ve hiç değmedi saçlarıma başka bir el

Ne kalabalık sokak
Hiç birini tanımıyorum ama hepsine bakıyorum işte
En son ne zaman yürüdüm acaba o kaldırımlarda
Neden şu köşe başına takılır bazen gözlerim?
Gümüşe boyandı içimdeki tüm maviler
Gözlerim geçmişin aynasında senli benli düşlerde çoğu zaman
Özlemimi dile getirecek kelime bulamıyorum
Kekeliyorum çoğu zaman konuşurken
Adını unuttum...

Kendi kendime gülümsüyorum bazen
Bugün ne yapacaktım acaba derken
Kendine faydan yok otur oturduğun yerde sokağı izle diyorum
Bazen bu ev yabancı
Etrafımda koşuşturan küçükleri bile tanımıyorum
Ama sevgiyle bakıyorlar gözlerime
Diyorum galiba onlar canımın canları...

Genelde bu cam kenarında oturuyorum işte
Beklediğim yok.

Köşe başında bir silüet beliriyor bazen
Kömür gözlü...

Tam köşeyi dönerken kaldırıp başını bakıyor balkona
Benim beklediğimi biliyor.
Bembeyaz kelebekler yolluyor yüreğime kapkara gözleriyle.
Böyle zamanlarda sol yanımda inanılmaz bir sancı
Adının ne olduğunu unuttuğum duygular nasıl coşuyor gözyaşlarım
Her bir çizgiden çağlayan olup akıyorlar yavaş yavaş.
Nefesim sıkışıyor...
Kalkıp kapıya koşmak istiyor ayaklarım.


Yokluğun hatırlamak istemediğim kadar acıymış
İyi ki unutmuşum kendimi
Unutmak böyle zamanlarda güzelmiş....