biraz çabuk mu büyüdük
elinde bir gazetenin meydan Larousse kuponları
kuponun arkasında kalmıştı şiirlerim
çevirip bakmadın
senin ihtimaller zincirine en geć kalmış halkaydım.


akşam ki yemek için
annen oturmuş hamsilere ağlıyordu
-daha küçük bunlar!
baban ćekirdek çitliyordu
-bizim kızmı o?
daģlı bir göćebeyi deryalara daldırdığını,
gözünden yaşlar döküldüğünü,
karalar bagladıgını,
aşkı hamur işine karıştırdıģını bilmiyordu...
böreģin tuzlu tadını
kocanı sevecek olmana yordular.



neyse boşver bunları
aklının gizli gećitlerinden buyur et
sen bana zer-dalım de ben sana şef-talim
tren garında bekle beni
ben çekip gidenin olayım
baharda dallara konsun ebabiller
işledigimiz günahlar taşlasın bizi
sen ermeni bir ozanın türküsünu söyle
Şivan Perver kasedini sakladığımız ukte için,
Aşık Veysel’le oturup ağlayalım