acımasız bir devirde kıyımlarla yok edilmiş yaşamlar,
kılıçlardan geçirilmis öyküler
zaman, yağmur ve rüzgarın dövdüğü tarih
uçuşur
şiirin naifliğiyle aşınan şâir gibi
savrulur zereleri şehrin



doğanlar kıskanır,
dağları oyup eve dönüştüren adamları
çocukların oynadığı mutlu hikayelere adanmış emek.
Hasankeyf, bir eski şehir
aşk duyulan bir kadın kadar güzel
başka gözlerde tutulmuş manzaralarda bile...


Kadın ağıtları duyuyorum
lahitlerle korunmuş eski bir gömütlükte
bir başka zamanda okunan türkülere
İnsan hikayeleri, aşklar sığdırılmış.


dokusuna, tarihini bilerek bakan
gün görmüş suratlara bak.
yaşlı yerleşiklerin kırışıklığına benzer oyuklar
rengini aldığı toprağından vazgeçemeyen...



yaşamak için tutulmuş dağlar
savaşlardan, ölümden kaçırılan
korku değil, yaşatma umudu.
yeter sanmışlar dünya herkese...


Önümde koskoca bir tarih
Artuklu’ların yaşama değer katan mimarisi
istilacı Moğollar’dan arta ne kaldıysa
Osman oğullarının mirası hısn-keyf
Dicle’nin yaşam ve ölüm götürdüğü

Dünya barış gününe denk gelmiş şiire
Barış ne kadar uzak bir sözcük artık.