Derin bir yolculuk başlatıp
dünyamın çekirdeğine doğru.
Krubera Mağrasının dar ağzından atlar gibi

hiç bir önlem bilmem.
hayatımın her başlangıcı acemi.

dünyamın damarlarında dolaşıp
hayatı anlamak
neden sorusunun büyüleyiciliğinin peşinde...

nerdeyse dövdüğüm,
dovdükçe esneyip geri çarpan duvarlar.
çektikce uzayan ip,
ucunu bıraktığımda kaybolduğum.


bir çırpınışta,
kendimi bulduğum okyanusun derinlikleri
yarı saydam bir ümitle,
elle tutulur bir delille;
hızla kaçtım içimin dehlizlerinden.


eski taş ustalarının maharetiyle
bildiklerimden,
kendime küçük,
mütevazi bir dünya kurdum.
devrilmeye müsait iki sütunla destekleyip
dünyamın açık kapısını.



manzaralar ekledim bir küçük pencereden.
kadrajların yakaladığı anlar tutsak,
gölgesi alıkonmuş gibi
hiç büyümüyor çocuksu coşkum.
feylesofun oynadığı tehlikeli sularda,
bıçak sırtında,
hiçte mütevazi değilim bazen.


şimdi ben seni nereye koydum biliyor musun?
işte sen o açık kapıdan huzmeden güneş gibi
ve penceremden bakan mavi gibi.
tam olarak resmin bu.
İçeriye düşen bir güvercin gibi salınıp
bırakıp sesinin yankısını uçtun...


Resim kaynak:Ekiinkydb.