Vur öldür sevdiğim
Ömrümün son demindeyim
Kalan baharlar kadar umudum vardı
Onlar da idam sehpasında şimdi
Yalnız ve sensiz bıraktın darağacına astın
İdam mahkûmuna son arzusu sorulurmuş
Hiç duymadın mı yüreğimin çığlıklarını?
Aklından hiç mi geçirmedin ne yapıyor diye
Peki ya!
Akan gözyaşlarıma ne diyeceksin?
Senin içindi!
Üzülmedin mi gözyaşlarıma?
Son arzum, satır aralarını iyi oku
Mektubum sana!
Kendini bulacaksın…

Geceler boyu sen de ağladın mı?
Günlerce bekledin mi yolumu?
Bak yine şarkımız çalıyor radyoda!
Kaç kez dinledin?
“Allah’ım yokluğunu göstermesin, sensizlik ölüm” derdin
Kaç kez öldün yokluğumda?
Beni sorma hiç!
Yatağına bırakamadığım ten kokum var satır aralarında
Sensiz hiçbir akşam ay doğmadı
Senin kokun damlıyor kalemimin ucundan harf harf
Hayalin geçiyor kelimelerin içinden
Hasretin ayyuka çıktı
Özlemlerim fazla mesaide
Sensiz hiç bir an’ım geçmedi,
Gerçekleri anlatır anılar
Anılarla her an aklımdasın…

Zaman akıp gidiyor,
Akrep ile yelkovan anlamsız bir yarış halinde
Yavaşça çalmış ömrümden kalan dakikaları
Çok görmüşler,
Görsünler umurumda değil
Bir an kalsam yanında bir ömrü kıskandırır
Kıskanan kıskansın seni benden
Beni senden…

En son ne zaman yazdım sana, bilmiyorum
Günler, haftalar, aylar
Hep birbirini kovalamış
Yıllar ne çabuk da geçmiş
Ellerim titriyor
Beynim karıncalanıyor
Aklımı yitirdim
Yüreğim almış başını gidiyor benden…

Kandırıyorum kendimi ha bugün ha yarın
Beklemek zor olsa da gözlerim yollarda
Ya sabır çekerek bekliyorum
Kim bilir?
Belki bir gün çıkar gelirsin diye avutuyorum saf yüreğimi
Sahi sen ne âlemdesin?
Sen de benim gibi özlüyor
Yollarımı gözlüyor musun?
Sen nasıl başardın?
Nasıl sessiz kalabiliyorsun?
Suskunluğun beynimi kemiriyor
Ne söylesen haklısın!
Acımadan vur sessizliğinle
Vur öldür!
Bir kez daha vur on iki’den
Kurtuluş olur benim için
Vur öldür sevdiğim…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
08.08.2016