hayaller söylenmeyecek bu gece
atlayıp sözün gittiği yere
tütsü kokan karanlıkta kendi hikayesini arayan turistler gibi


deli başın gittiği her sokakta eski istanbul yalnızları
yaşlı bir kadın kaçar geçmişinden
bir otel lobisine bırakır yorgun izler
beyhude akar zaman
karanlıkta kaybolur gözleri
çekilir sonsuz bir uykuya.

gerisin geri
sokaklardan toplayıp adımlarımı
kapağı attıģım kahve
nihavend makamı bir şarkıda
çayımın buğusunda
bir bekar odasına aralanır pencere
bira şişesini kaldırdı adam
denizin dalgasında ritmik bir hıçkırık.


not bırakıyorum düşbazlara 
bir gece alın başınızı gidin
tekinsiz olur sokaklar
üstünüze garip birşeyler çekin.


umut olur
fenerini gòge tutmuş bir gezgin
radyosunun frekansı uzayın boşluģunda
düşlerinin peşinde tek bir yıldızın.
sessizliģin boyutları cızırdıyor...


dönüyorum!
alıkoyduģun dört duvara
dalıp koltuğumun sıcaklığında düşlere
ayazda üşür erguvanlar
döktüm yapraklarımı.
sandal oldum
bir damlada yüzdüm.


sitemim!
içimi deşen belirsizlik.
ahını al, aldığım ahların.
bensiz uyu bu gece
söndür ışıkları
gökküşağını doldur cebine.
soluk sözcüklerin tılsımında,
ben gecelerim.