Ben bir mahpusum bitkin duvarlar ardında
Paslı demirler bağlamış kaderimi
Sen ise engin bir denizsin en uzaklarda
Ara sıra fırtınalarla şımarıp
Uzaktan dokunursun duvarlarıma

Sen bir gittin mi
Çok uzun zaman sonra gelirsin
Gelip geçenlere bakarsın bensiz
Hasretin kokan limanlardan
Bense görmek isterim seni
Bomboş bir hücredir yüreğim
İnsaf nedir bilmez sözlerim
Kimseye acımam seni beklerken

Parçalarım dostum bildiklerimi
gidişinin verdiği acı böyle yakar beni
En çok da o elveda lafı yaralar
Artık yoksun sen, bilirim, susarım…

Bilirim çaresizliğin bana bıraktığı payı
Zincire vurulmuştur gözlerim
Senin oyuncağın olmuştur yalanlar
Beni bitirmekte zindanda unutulmalar

Bıktım sensiz görünen sulardan
Ve de duvarlarıma konup
Sensizliği hatırlatan martılardan
Her gemide bir gün gitmekte sensiz
Benden uzaklara vurulmuş olmalısın
Kim bilir ne limanlara uğradın
Bu kadar vefasız olmamalısın

Bu kadar erken geçmemelisin
Benim durgun sularımdan
Görmeliyim seni duvarlarımda
Mutlaka görmeliyim... bir kere olsun
sensiz sözlerim başıma bela

duydum
çok uzaklaşmışsın artık
umudu kesmiyorum yüreğimden
fakat artık bakmıyorum
üç kuruşluk dalgalara
fırtınalarda o eski heyecan yok
farkındayım
onlar gidenin
kulakta kalan sesinden bir esinti getiriyorlar
giden gitmiş uzaklara
ondan bihaber tüm sular

nereye gitsem
hangi limanda arasam
gideni getirmeyecek bu beklemeler treni
ben kendime topluyorum bütün kederleri
yok ederken içimdeki insanı
akşamlar bile benden sonra çekiyor perdeleri...

çok dinledim senden sonra çok
her sözde bir sen vardın
alfabe bile korkuyordu adındaki harflerin uzaklığından
bir sen yordun beni bu kadar
asla gidemedim bu mahpusun duvarlarından

hizaya çektim geçmişimi
sakladım bu duvarlara
artık kimse sökemez beni buradan
senin baş harfinle kurdum
bu dünyanın merkezini
senden almak istiyorum son ayrılık biletimi

tarifini biliyorum yokluğunun
sonrasına hiç gerek yok …

24.01.211