Merhaba hayatımdaki müstetir sevgilim
Kavuşamadığım, dokunamadığı sevdiğim
Bugün 7 temmuz, yani doğum günüm
Aynı zamanda senin ölüm günün
Doğduğuma mi sevinsem, öldüğüne mi üzülsem bilemedim?
Çok günler geçti ama kalbime söz dinletemedim
Şimdi sadece adınla terapi edebiliyorum defterimi
Yağan yağmurun ihtişamlı sesine dalarken;
Birden, yan odadan işitiyorum sanki sesini
Ayağa kalkıyorum,
Kalemimi defterimin üzerine bırakıyorum
Ve yavaş yavaş umutla odaya yöneliyorum.
Geçen bunca yılın bana çektirdiklerine aldırmıyorum bile
Seni görmek var...
Hayatımı, geleceğimi görmek var işin sonunda, aldırır mıyım hiç?
Ellerim titrek, benzim soğuk; özür dilerim
Bunlar benim değil, senin bana çektirdiğin hal ve durumlar...
Nihayet kapının önündeyim.
Açmak istiyorum ama açamıyorum
Korkuyorum!
"Ya yine gidersen, bir daha hiç gelmezsen" diye düşünüyorum
Yine herşeye rağmen açıyorum kapıyı ve o muhteşem, harikulade tebessümüne şahit oluyorum
"Gel" diyorsun ama gelemiyorum
Tebessümündeki güzelliğine hayran kalmış, sevinçten sadece ağlıyorum
Ağlarken bile tebessümlerinden ayıramıyorum ıslak gözlerimi...
Ne kadar da büyüleyici bir güzelliğin varmış
Hiç mi hiç değişmemişsin
Saçların olduğu gibi simsiyah,
Gözlerin de siyaha özenmiş,
Kömürü andıran bütün güzelliğiyle karşımda
Tam önümde duruyorsun.
"Gel" diyorsun ama gelemiyorum
Çünkü inanamıyorum gözlerime
Bir cimcik atıyorum kendime, gülüyorsun o sırada
Gerçek olduğuna inanıyorum bu defa.
Yağan yağmurla beraber çakan şimşeklerden çıkan görüntü,
Beyaz giysini daha da güzelleştiriyor.
Sevincimden ne yapacağımı bilemiyor, sadece ağlıyorum.
Fakat daha fazla dayanıyorum ve bunca yılın özlemini gidermek için yaklaşıyorum yanına.
Ikimiz de gülümsüyoruz biribirimize
Ve tam sarılacakken, kayboluyorsun gözlerimin önünden.
Sağıma, soluma bakıyorum, göremiyorum seni.
Diğer odalara koşuyorum;
Mutfak, çocuk odası, misafir odası derken, yoksun hiçbir yerde
Yağan şiddetli yağmura aldırmadan karanlık sokaklarda arıyorum seni.
Ama yoksun hiçbir yerde
Sırılsıklam oldum, hastalandım...

Şimdi sadece gözyaşlarımla suluyorum kabrini
Af et, varlığında belki de bilemedin kadrini
Şimdi bir Allah, bir de ben biliyorum derdimi
Yokluğunda çok aradım seni, dinletemedim sana kendimi