Merhaba beni dünyanın yalnızlığına sürgün eden
ölü sevgilim,
Aydın olmayan günlerimden
Günaydınlar yolluyorum bu sabah sana.
Ve iyi olmayan gecelerimde
Sayfalarca Şiirler yazıyorum adına.
Nedense sana yazmaktan bıkmıyorum
Acı çekiyorum ama hiç de yılmıyorum.
Bir de her gece seni bekliyorum,
Acı olan da nedir biliyor musun?
Gelmeyeceğini gayet iyi biliyorum.
Seni beklemekte bile ayrı güzellikler saklı.
Beklerken şiirler doluyorsun,
melankolik şarkılara bürünüyorsun.
Gecenin ıssız, karanlık deminde
Hiç acımadan beni bekletiyorsun.
Soruyorum sana,
Bile bile neden gelmiyorsun?
Hiç mı sızlamıyor vicdanın,
Hiç mı parçalanmıyor yüreğin?
Oysa karanlıktan korktuğumu biliyorsun
Seni tebrik ederim ki
Yokluğunda beni karanlığına da alıştırıyorsun.
Ve Mutluluğumun her zerresine kendini de karıştırıyorsun

Biliyorum, sevenleri ayırmak günahtır
Peki sevenden ayrılmak hak mıdır?
Beni bir başıma bırakıp da gittin
Bu halde, vicdanın rahat mıdır?

Şimdi sen bir ölüsün
Ervah-ı alemin bir süsüsün
Içimdeki aşkın kocaman bir düşüsün
Öyle ki; gittikçe içimde büyümüşsün

Eeeyy benim soyutlanmış sevgilim
Senin için her vakit görünmeze eğilirim
Yokluğun, sessizliğin, olmayişın çektirmesın diye
Yıldızlar sayısınca dualar ederim.
Bilmiyorum, oralar nasıl;
iyi mısın değil mısın
Velhasıl
Iyi değilim ben,
Yokluğunun krizine bürünmüş,
çaresizce bekliyorum.
Gelirsen sevinirim, gelmezsen
Zaten yavaş yavaş ölmeye devam ediyorum.