Çoğu zaman sorarlar:
Derler ki:
(Ey şair de bakalım aşk nedir?)
Cevaplamadan evvel, önce bir düşünürüm.
Sonra cevap verecekmişim gibi yutkunurum.
Sonra tekrar düşünürüm.
Yaşadıklarımı,
yaşattıklarımı ve aşkın bana yaşattıklarını biir bir düşünürüm...
Hemen ikinci bir yutkunmadan sonra derim ki
"Aaaaşk beklemektir.
Gelmeyeceğini bile bile yolunu gözleyebilmektir.
Bir pencere kenarında, bir uçurumda
veya ne bileyim ıssız bir sahilde onu ümit ederek sabahlayabilmektir.
Taa uzaklardan gelecek, varması uzun sürer düşüncesiyle karda da olsa,
kışta da olsa gerekirse tir tir titreyerek beklemektir aşk."
Aşk...
Aslında aşk, bazen her şey demektir.
Her şeyde maşuku görebilmektir.
Gördüğün her şeyde maşuku tasavvur edebilmektir.
Bir çiçekte, bir kuşta, bir tabloda
hatta boş bir tuvalde onu görüp de izleyebilmektir aşk.
Aşk...
Aşk bazen bir bir kitabın sayfalarındaki harflerde
sanki o gizleniyormuş gibi dört gözle onu sayfa sayfa aramaktır.
Onu bulabilmek için onlarca, belki yüzlerce kitap bitirebilmektir aşk.
Aslında biliyor musun?
Aşk, onu bir karanlık olarak düşünmektir.
Ve karanlığı aydınlatmak için mum gibi erimektir.
Yanaaa yana bitersin.
Olsun dersin. Yeterki o aydın kalsın,
ben yanmaya razıyım diyebilmektir aşk.
Demek ki aşk bir nevi, seve seve erimektir.
Veya göz göre göre ölüme gitmektir.
Aşık olabildiğiniz kadar güzeldir hayat;
önce aşk olun, sonra aşık olun ve daima aşkla dolun...
Çünkü bir yerden başlayan bu hayat,
Yine bir yerde elbet bitecek.
Tıpkı şiirimin burada bittiği gibi...