sen diyordu ürkek bir sesle.
konuşmakta zorlanıyordu ve yapayalnızdı.
söylemek istediği çok şeyler vardı amma susuyordu.
belli ki yalnız yüklenmişti ondandı sessizliği.
sadece konuşmaya çalışıyordu.
belli belirsiz söyleniyordu kendi kendine.
adam yalnız adam kırgın adam küskün.
kimselere değil kendine yalnız kendineydi sitemi.
oturdu bir köşeye kaldı öylece.
izledi boş boş gelip geçenleri.
döndü baktı yanı başındakine.
sen diye başladı
sen hiç bir kalemde silindinmi.
hemde düşünmeden sorgulamadan.
ben yıllarımı harcadım yıllarımı.
bunca yıl bir kalemde silinir mi hiç.
sildiler sessiz sedasız.
alıp gitsem başımı bu baş bana yük.
çaresizlik içinde çaresizim bir bilinmez im.
ah iki gözüm yılları düşündüm de hepsi boş imiş.
ne ettim ise olmadı.
silindim gittim bir kalemde.
hemde hiç yerine dedi ve sustu.
eğdi başını dalıp gitti bir yerlere.
yalnızlığına döndü.
kaldı kendi halinde öylece.
silindim bir kalemde diyerek.
omuzları düşmüştü artık o eski günleri yoktu.
düşünmüyordu sadece kızıyordu çatık kaşlarıyla.
yıllarını verdiği evi yoktu artık.
onca emek ziyan olmuştu onca vefada öyle.
düşmüştü.
ve silinmişti bir kalemde.
ne arayanı kalmıştı nede soranı.
dalıp gitti kapandı gözleri bir köşe başında.
uydu belkide uyanır mı bilinmez.
çökmüştü adam hali hal değil.
amma çok yaşamaz bu gidişle.


Mehmet DEMİR sk.