Ve konuşuyorum ulaşıldığınca uzak, duyulmadığınca yakın
Çapsız yönsüz derdiyle ayrışık bir kaç cümleyle
Rabbim
Ölsem büyümedim
Kalsam suça bulanmış ömrüm
Halksız bir şehir gibiyim
Kendi fısıltısına düşman !


---



Bir banka oturup
renk karmaşası insanları sıyırıyorum gözlerimden
tanışalı çok
tekrar göreli , salise olan zaman diliminde
gülümsüyorum
hayallerim geçiyor karşımdan









bekle !
hadi hatırla
akşam üstlerini
fırtına kod adlı , o’ siyah atı
tarla kıyılarını
dev ,yeşil çekirgeleri
peşinde koşan
aksanı beyaz çocuğu







dinle !
satmadım seni hiç birşeye
hem o ağlattığımız
sonra ölünce
kalbimize sakladığımız serçeyi mesela
mesela hatırla
mavi ay ve samanyolunu
bahçesinden elma çaldığımız komşuyu
zaten o galaksi suratlı
uzaylıydı bence de








bir gün olsun unutmadım
zaten küsüp giden de sendin
etekleri yeri süpüren söğüt dalına
birlikte yaptığımız
o salıncakta hala duruyordur belki
ibatın şatosu da
bir bir camlarını kırmıştık
birlikte ne dayaklar yemiştik
heykeli dikilecek
ne güzel ikili bizdik








bakmasana bana öyle !
satmadım diyorum seni kimseye
ne olur
küsmedim sana de
gitme...





gözlerindeler , geçmiş ve geleceğim
beni de al
geceler gündüzler ve bizim krallığımıza
hiç ayrılmamış gibi
yine kanıma gir
gitme !
şuracıkta biraz bekle
bekle kendimi öldürüp geleyim
bu son cinayetim