Durmadan başa dönen bir türkünün nakaratı yapıştı dilime
Derviş hırkası sırtında değilse onun peşinde
Ben durmadan başa dönüyorum
Baştan aşık oluyorum
Baştan seviyorum dünyayı güneşten ilk koptuğu haliyle
Herkes garipsiyor yüreğimi ortaya serişimi
Kalbimin her atışında sana seslenişini
Sesleri yanına alıp bir su değirmeninde buğdaydan una dönüşünü
Garipsiyor herkes
Oysa ben yaşamın bin kere dönüşünü yaşıyorum
Hep başa dönerek
Başlıyorum toraktan yeşermeye
Yeni açmış gönüllere gül vermeye
İnatla geri dönerek sırrımı sermeye
Yeniden başlıyorum

Aya çatıyorum bazen tam da yarımken
Suçu yüklüyorum sırtına
Taşıyor bütün yükü
Yüzünden gülümseme eksik olmuyor böyle zamanlarda
Sonra bırakıp gidiyor küskün bile değilken
Benim türkünün başına dönüşümü beklerken
Derviş hırkasını bulamamış ama tam da bulacakken

Yeniden başlıyorum