Geçtiğin tüm sokaklarda
Benden de geçtin biraz daha.
Gidişlerin hızlandıkça
Sürümlerden kaybeder oldum.

Rüzgardan geriye bıraktıkların;
Mesela kokun,
Hiç durmandan intiharımı istiyor.
Çıldırmamak için içtiğim
Son şiirler de tıpkı gençliğim gibi
Ortada sonlanıyor.

Hangimiz değiliz ki defolup gelen
Ve defolu götürdükleriyle perçinlenen...
Satılmayan kitaplarım gibi
Sessiz bir yığın içinde
Adlarıyla gömülen...

Hangi ok saplanmaz
Kemanın yayına ağlarken
Ve ağırlarken nefreti
En hafif yerinden?
Ne ağlaması,
Saat daha çok erken.

Basit bir gidiş miydi
Ya da terkediş?
Aksine bir bitişti,
Geçiremedim bu terke diş.
Hikayelerimiz bitişti,
Mutsuz sonlarla bilinen
Karamsar şiirler
İmdadıma yetişti.

Nefesim yok, ölüyorum
Ama sanma yok oluyorum.
Öldükçe çoğalıp
Oldukça çoğalıyorum
Ve büyüdüğüm yerden kıyamet olup
İnceldiğim yere kopuyorum.
İncittiğin nerem varsa
Buram buram sen kokuyorum.

Kanımı çeken bir haydut
Bu kaybolduğum dizeler
Ve bir bilseler
Banklar ne uzun oldu sen gideli
Tek başıma uzanamıyorum
Göklere
Ve kanatlarım mı var ki ıslanayım
Yaş gözlerimin dolduğu yere?

Sensizlik yalan!
Gittiğin yalan,
Yalan o kaldırımları
Avradım gibi kıskandığım
Ve kasımın
Son/baharım olduğu...
Son/baharımda kaybolduğum...