1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1080
Okunma
Ve kaldırımlardı
Bir şehri baştan sona
Sondan hiçe uzanan;
Hiçten sana.
Son sözünü söylemeliydi
Bir güneş,
Buz dağına bakan pencereden.
Ve pençelerinden asılmalıydı
Dağlar boyu gezinirken.
Dağlar boyumu aşalı,
Son yürek, son ses seda
Son yalvarışlarıydı belki
Kaldırımların,
Gülüşürken.
Öğrendim ki
Gülüş erken...
Yürek burkma zamanı geldi,
Kuşlar göç üzere
Bilinmedik diyarlara.
Bense kafamı kaldırmış
Bakıyorum onlara.
Ayaklarım kaldırımlarda.
Buralar gündüz karanlık olur,
Yol üstü keserler önümü,
Düşerim.
Düştüğüm yerden bembeyaz olur
Düşlerim.
Benizler sarıdır burada,
Sarı sarı çocuklar beni izler.
Gözlerinde ışık kırılmış,
Göğe doğru bakmazlar ama;
Kuşlar onlardan alır ilhamını da.
Güneşe saygıyla
Taşırlar bizi yaslarında.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz