Hiçliklerimden bana, hep geriye kalansın,
Çatlamış benim kalbim, bırak da parçalansın.

Her gece hayallerim benim zehir zemberek,
Hiç arkana bakmadan dedin ki “Gitmem gerek!”.

Gidene kal demektir birkaç damla gözyaşı,
Nasıl olsa bekliyor iki musalla taşı.

Sensizlikten kaçarım, sessizliğe kovarlar,
Engel olabilir mi şimdi bana duvarlar?

Siyah beyaz sahnemde in cin top oynar gece,
Tükendi bitti işte umutlar hece hece.

İlham bekler dururdum; buğulandı camlarım,
Şimdi ben de aczimden su misali damlarım.

Eskiden inanırdım etrafımda ne dense,
Anlıyorum hepsini, aldanmışım nedense.

Şimdi daralmaktayım, sevincini kat bana,
Gittiğin o diyardan elini uzat bana.

Sen en müptelasına garkolduğum kedersin,
Gitme demeyeceğim, biliyorum gidersin.

Herkesten meçhul benim boy boy acılarım var,
Zulamda sakladığım yürek sancılarım var.

Buraları seversin, ben gideyim; burda kal,
Şimdi kırık kalbimle gidiyorum, Hoşçakal!

Emre GÜLBÜZ