Beni en iyi sen anlarsın reis
dalgasına ak düşmüş denizim
kıyılarım kazak söküğü
salkım saçak
derinlerim acı yeşil
kaçak yolculara mezar
bu yüzden
nefesim biraz ölüm
biraz hasret kokar

hani
gün gecenin koynuna uzandığında
yakomozlar mumlarını yakar ya
hani acının dışında her şey uyur ya
işte o anlarda
o sessiz
o yalan ışıkların gölgesinde
çekip gitmek isterim buralardan


suyla aşınan taşlar gibi
içimde azalan bir şeyler var
adını koyamıyorum vazgeçtiklerimin


kemiklerinden ayrılmış bir ölü kadar kayıbım reis
yeni doğmuş bebek kadar kırılgan
ağacın dalına takılmış bir parça çaput kadar esir


aslında terk etmek o kadar kolay ki bu şehri
hiç bir manzara aynadaki aksimden daha gerçek değil
hiç bir el daha sıcak değil kendi ellerimden
ve bir hiç bir ses benden daha güzel söylemiyor adımı

bu gece ağının içine beni topla reis
al götür buralardan