Söyle ömrümün gözünden kaçan kayıp düşüm
söyle nedir seni çok geç’im yapan
ben kıblesine hasret dualarıma amin ararken
sen hangi hengamelerle ağarttın kıvırcık yılları


Şimdi
kimin suçu arabesk bir şiirde buluşmak
kim bulabilmiş kaybolan zamanı


Oysa aynı mahallede büyüyebilirdik
sen kısa pantolonlu haylaz oğlan
ben ellerine elma şekeri bulaşmış pasaklı komşu kızı
saat beş oldu mu sokağa fırlar
akşam sefalarının keyfini bozardık


Sonra utanmayı öğrenirdik utangaçça
ben pembeyi sürerdim yanaklarıma
sen çapkın bir bakış giyerdin neşeli gözlerine
bir sabah evden kaçıp
faytonla turlarken Kordon’da
belki sarılıp öperdin nefesimden
büyürdük birden bire
büyürdü kalbimin duvarları
ne çok şey söylerdi sessizlik



Bilseydim
arardım seni
beklerdim yedi uyuyanların eşiğinde
gönlüm hercai makamına vurulmazdı hiç
bilseydim ikişer üçer yırtardım takvim yapraklarını
üzülmezdim güz terk etti diye
bilseydim


Olsun
geldin ya
devrildi kum saati
dursun zaman
şimdi seni getiren Ekim’in sahibine hamd vakti
hoş geldin üşümüş ömrümün gri hırkası