Bulduğunu zannettiğin yeni bir gün.
Zamandı gökyüzünde aradıklarını,
Yerin dibine gömen
İnsandı bu.
Yalandan bile sevemeyen.
Kaybederken kazandım diyen.


Bir sonbahar misaliydi aşk.
Fırtınası bol.
Sevinci eksik.
Bir ölümdü aşk.
Sayfalarca yazdıkların,
Kendini astığın bir ipti sanki.


Yarım kaldık.
Şimdi giden yanlarım var.
Giden günlerim benden uzak,
Ismarlanmış her sevgi kadar,
Sunduklarımız bizden alınanlardı
Unuttun mu?
Bir kurşun sıkılan umudunu.


Yarından yar olmaz.
Ayrılıktan biçilen bir kaftan misali,
Üzerine oturmaz zengin bir gülüş.
Biz aşkı bir ekmek gibi böldük.
Onlar böldüğümüz yandan gittiler.
Yavaşça yenildik.
Tükendik,
Ve biraz da bittik.


Alışmış bir sevgidir, ayrılık.
Ve yaşanmış bir ölümdür, hayat.
Sen ayrılık oldun hayatıma.
Ben hayat sandım seni.
Sen giderken başka bir hayata.
İzlemek intihar etmekti o gün.
Yaşarken öldüğümüz yanlarımıza inat.


Yitirdiklerin vardı hani.
Hiç kaybetmeyeceklerin.
Onlarca sevenler vardı hani.
Hiç gitmeyeceklerin.
Sen artık gidenlerinsin.
Sen artık gidilensin.
Arkana baktığın o gün,
Bugün kadar dün değil.
Önüne baktığın yarın,
Artık daha bir yarım.


Veda vakti.
Kadın kazanırken kaybetmiş.
Adam sadece kaybetmiş.
Artık doğan bir çocuktu pişmanlık,
Büyüdükçe küçülmek isteyecek.
İstediği herşeye bedel denecek.

Kadın gidiyor,
Adam bitiyordu.
Birisi ayrılık oldu sevgiye.
Diğeri ölüm oldu hayata.

Hayaller ölüm sebebiydi bugün.
Vesselam.