Sessizlik karıştı sesine.
Yarım kalan bir geceydi aydınlık
Ömründen azalan yeni günahların,
Ve sana ihanet eden bir yüz.
Seni hatırlattıkça seni korkutuyordu.

Hep eksikti birşeyler.
Mutluyken aradığın mutsuzluk,
Kopardığın her şeye özlem,
Tükendi tebessüm.
Yalnızlık şimdi yaşanırdı,
Sonrasını düşündüren.


Ulu ortaydı en masumluğun.
Senden uzaklaşandı,
İlk bulamadığı sende.
Başkasına biçtiğin yaşamlar,
Üzerine oturmayan her tekrar,
Ve umudundan azalmıştı.
Adına umut denilen her son
Kocaman severdik.
Küçüldükçe insanları.
Birer birer hepsi yok olurken.


Kendinden sana düşman.
Başkasına dost olmak gibiydi hayat
Kelimelerin yaralı ve bitik.
Herşeyden kaçar halde son nefesin.
Ulaşamadıkça kovulmak.
Sevdikçe tükenmek.
Yaşanmamışları her gece yaşamak.
O kadar birikir ki kendine hapsin.
Bir gün kendin olursun,
Başka bir sene.
Olmam dediklerini bir bir yaşarken.

Vesselam.